Wyobraźmy sobie sytuację, że pracujemy jako kurier i mamy obowiązek dostarczenia paczek do odbiorcy. Paczki są ładowane na samochód i nie wiemy, ile ważą. W czasie podnoszenia paczki dochodzi do urazu kręgosłupa. Czy odpowiada za to pracodawca?
Wszystko sprowadza się do ustalenia wagi przenoszonej rzeczy. W myśl §13 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy ręcznych pracach transportowych oraz innych (Dz.U. 2000 Nr 26, poz. 313) masa przedmiotów podnoszonych i przenoszonych przez jednego pracownika nie może przekraczać:
- dla kobiet – 12 kg przy pracy stałej oraz 20 kg przy pracy dorywczej;
- dla mężczyzn – 30 kg przy pracy stałej oraz 50 kg przy pracy dorywczej.
Jeżeli masa przedmiotów podnoszonych i przenoszonych przez pracownika jest wyższa niż podane wartości, wówczas pracodawca dopuścił się naruszeń przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.
W orzecznictwie sądowym podnosi się także, że możliwość dochodzenia roszczeń odszkodowawczych od pracodawcy ma charakter jedynie uzupełniający, a zatem pracownik może skutecznie wystąpić przeciwko pracodawcy dopiero po uzyskaniu świadczenia z ubezpieczenia wypadkowego wypłacanego przez ZUS. Tak też wskazywał Sąd Najwyższy w wyroku z 29 lipca 1998 r. (sygn. akt II UKN 155/98) stwierdzając jednoznacznie, że cywilnoprawna odpowiedzialność pracodawcy za skutki wypadku przy pracy ma charakter uzupełniający.
Pracownik nie może dochodzić odszkodowania i renty na podstawie art. 444 KC przed rozpoznaniem jego roszczeń o świadczenia przysługujące na podstawie przepisów ustawy z 12 czerwca 1975 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (t.j. Dz.U z 1983 r. Nr 30, poz. 144 ze zm.). Teza ta zachowała swoją aktualność także i na gruncie obecnie obowiązującej ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych co oznacza, iż dopiero po rozpoznaniu prawa pracownika do jednorazowego odszkodowania z tytułu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu lub renty wypadkowej na podstawie przepisów ww. ustawy może on dochodzić od pracodawcy odszkodowania lub renty. Jest to uzasadnione tym, że świadczenia z ustawy wypadkowej są limitowane co do wysokości, zaś odpowiedzialność cywilnoprawna pracodawcy ma charakter jedynie uzupełniający.
Zgodnie z uchwałą składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 04 grudnia 1987 r., III PZP 85/86 (opubl. OSNCP 1988 nr 9, poz. 109) wskazać należy, że pracownik, który doznał uszczerbku na zdrowiu wskutek wypadku przy pracy, może z mocy art. 300 KP dochodzić od pracodawcy roszczeń odszkodowawczych na podstawie przepisów prawa cywilnego. Dochodzenie odszkodowania lub zadośćuczynienia na podstawie stosowanych odpowiednio przepisów kodeksu cywilnego przed sądem pracy powinno odbywać się z uwzględnieniem określonych w kodeksie cywilnym zasad odpowiedzialności, która może kształtować się bądź na zasadzie ryzyka (art. 435 KC), bądź na zasadzie winy (art. 415 KC). W przypadku obu wskazanych reżimów, przesłanki odpowiedzialności pracodawcy kształtują się odmiennie, a obowiązek ich precyzyjnego wykazania- co było już podnoszone – zgodnie z art. 6 KC, spoczywa na stronie wywodzącej z tego tytułu skutki prawne (por. Wyrok Sądu Rejonowego w Tomaszowie Mazowieckim – IV Wydział Pracy z dnia 6 marca 2019 r. IV P 234/14).
Podsumowanie.
Dla niektórych nie mieści się to w głowie, ale my chętnie przyjmiemy do prowadzenia sprawy, w których poszkodowany doznał uszczerbku na zdrowiu przy podnoszeniu zbyt ciężkich przedmiotów. Roszczenia w naszej opinii są w pełni zasadne o ile nie ma wyłącznej winy osoby poszkodowanej, albo innej przesłanki egzoneracyjnej a masa podnoszonego ciężaru jest wyższa niż przewidziana w rozporządzeniu. Warto, abyśmy razem przeanalizowali Państwa problem, dlatego proponujemy bezpłatną konsultację sprawy pod numerem 34 389 40 77. Nasza infolinia jest do Państwa dyspozycji.