W art. 476 § 2 i 3 Kodeksu postępowania cywilnego znajduje się definicja spraw z zakresu ubezpieczeń społecznych. Przez sprawy z zakresu ubezpieczeń społecznych rozumie się sprawy, w których wniesiono odwołanie od decyzji organów rentowych, dotyczących: ubezpieczeń społecznych i ubezpieczenia rodzinnego, emerytur i rent, innych świadczeń w sprawach należących do właściwości Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, odszkodowań przysługujących w razie wypadków i chorób pozostających w związku ze służbą wojskową albo służbą w Policji lub Służbie Więziennej, sprawy wszczęte na skutek niewydania przez organ rentowy decyzji we właściwym terminie, a także sprawy, w których wniesiono odwołanie od orzeczenia wojewódzkiego zespołu do spraw orzeczenia o stopniu niepełnosprawności, sprawy o roszczenia ze stosunków prawnych między członkami otwartych funduszy emerytalnych a tymi funduszami lub ich organami oraz sprawy ze stosunków między emerytami lub osobami uposażonymi w rozumieniu przepisów o emeryturach kapitałowych a Zakładem Ubezpieczeń Społecznych.
Postępowanie przed sądem pierwszej instancji jest w istocie postępowaniem odwoławczym od decyzji administracyjnych wydawanych przez organy rentowe. Jest to szczególna procedura, bowiem odwołanie od decyzji administracyjnej wnosi się do sądu powszechnego, który bazuje na procedurze cywilnej i to jeszcze na przepisach o postępowaniu odrębnym.
W sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych właściwość rzeczowa została ukształtowana w sposób odwrotny od przyjętej w art. 16 i 17 k.p.c. Rozpoznanie sprawy należy do sądów okręgowych, z wyjątkiem spraw dla których zastrzeżona jest właściwość sądów rejonowych. Do właściwości sądów rejonowych należą sprawy enumeratywnie wymienione w art. 447 z indeksem 8 § 2 k.p.c.
Sąd rozpoznaje sprawę na skutek odwołania od decyzji organu rentowego. Odwołanie wnosi się na piśmie do organu, który wydał decyzję w terminie miesiąca od daty doręczenia odpisu decyzji lub do protokołu w sądzie właściwym do rozpoznania sprawy albo w sądzie właściwym dla jego miejsca zamieszkania.
Odwołanie powinno zawierać oznaczenie zaskarżonej decyzji, określenie i zwięzłe uzasadnienie zarzutów i wniosków oraz podpis ubezpieczonego albo jego przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika.
Organ rentowy przekazuje niezwłocznie odwołanie wraz z aktami sprawy do sądu. Organ rentowy, jeżeli uzna odwołanie w całości za słuszne, może zmienić lub uchylić zaskarżoną decyzję. Mówimy tutaj o właściwej dla organów administracji publicznej funkcji samokontroli organu. Jeżeli w odwołaniu od decyzji organu rentowego wskazano nowe okoliczności dotyczące niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu wydania orzeczenia przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, od którego nie wniesiono sprzeciwu lub orzeczenia komisji lekarskiej ZUS, organ rentowy nie przekazuje do sądu, lecz kieruje do lekarza orzecznika do ponownego rozpatrzenia.
Sąd odrzuca odwołanie wniesione po upływie miesięcznego terminu, chyba że przekroczenie terminu nie jest nadmierne i nastąpiło z przyczyn niezależnych od odwołującego się.
Na koniec należy podkreślić, że w zdecydowanej większości spraw, poszkodowanemu w wypadku przy pracy przysługuje nie tylko odszkodowanie z ZUS ale również odszkodowanie i zadośćuczynienie od pracodawcy. W każdym przypadku warto zwrócić się do prawnika z zapytaniem, czy istnieją przesłanki do skutecznego wyegzekwowania należnego świadczenia. Prosimy zatem o kontakt, czy to telefoniczny, mailowy (kontakt@wysokieodszkodowania.pl), czy poprzez stronę internetową www.wysokieodszkodowania.pl